လူကေလး...
တစ္က်ပ္တန္ေတြတစ္ထပ္ႀကီး...ဥပမာ အရြက္၅၀႐ွိတယ္ဆိုပါေတာ့ကြာ...
_ဟုတ္ကဲ့အဘ
-လူကေလးလက္ထဲ ကိုင္ရတာ မမ်ားဘူးလား မ်ားတယ္မထင္ရဘူးလား...
- ထင္ရပါတယ္အဘ
-ေအး.... ေစာေစာက တစ္က်ပ္တန္ အရြက္ ၅၀နဲ႔ ၉၀တန္ တစ္ရြက္ကို ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ၉၀တန္တစ္ရြက္ထည္းက နည္းတယ္မထင္ရဘူးလား...
တန္ဖိုးအရာေတာ့မနည္းေပမယ့္ လက္ထဲကိုင္ရတာ မ်က္ေစ့နဲ႔ျမင္ရတာေတာ့ ဟို အရြက္၅၀ကပဲမ်ားေနသလိုလို...ဟုတ္တယ္မို႔လား...
-ဟုတ္ပါတယ္အဘ
-ေအး...တန္ဖိုးမွာေတာ့ ဟို၉၀တန္တစ္ရြက္ထဲကမ်ားတယ္ အေရအတြက္မွာဆိုရင္တစ္ရြက္ဆိုေတာ့နည္းတယ္...
က်ပ္တန္၅၀ရြက္မွာ အေရအတြက္ေတာ့မ်ားပါရဲ႕...တန္ဖိုးမွေတာ့နည္းတယ္...
ေအး......အဘေျပာလိုရင္းက လူေလးတို႔ သမထပုတီးနဲ႔ဝိဇၨာလမ္းလိုက္တဲ့သူေတြအတြက္ပဲ...
-ဟုတ္ကဲ့..အမိန္႔႐ွိပါအဘ
_ လူေလးတို႔ ပုတီးစိပ္ၾကတယ္ကြာ....သရဏဂုံ ဂုဏ္ေတာ္ ဂါထာ စသျဖင့္ေပါ့ကြာ...... အဲ့မွာ တစ္ခ်ိဳ႕က ငါျဖင့္ ဒီဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ တစ္ေန႔ ပုတီးပတ္ ၁၀၀ရတယ္ ဘယ္ေလာက္ရတယ္ ညာေလာက္ရတယ္...အဲလိုေတြ႐ွိၾကတယ္...သူမ်ားကိုေျပာတဲ့သူကေျပာတယ္..မေျပာတဲ့သူေတာ့လည္းမေျပာဘူးေပါ့ကြယ္....
အဲဒီမွာတစ္ခ်က္ၾကည့္ရေအာင္... တစ္ေန႔ပုတီးပတ္ေရ၁၀၀ရတာေတ့ာဟုတ္ပါၿပီ.....သမာဓိရရဲ႕လား...ဂုဏ္ေတာ္စိပ္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီဂုဏ္ေတာ္ရဲ႕အနက္အဓိပၸါယ္ကိုပဲ အာရံုတစ္ပါးစိတ္မသြားပဲ စူးစူးစိုက္စိုက္႐ွိရဲ႕လား.... အာရံုမရဘဲ ပုတီးပတ္ေရ တစ္ရာ မကလို႔ တစ္ေထာင္ပင္ရေစကာမူ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္...ဥဒၶစၥျဖစ္ေနတယ္ ထိနမိဒၶေတြဝင္ေနတယ္ဆိုရင္ ပုတီးစိပ္တဲ့အတြက္ ကုသိုလ္သာရမယ္.... သမာဓိမရတဲ့အတြက္ အက်ိဳးမရွိျဖစ္တတ္တယ္ကြဲ႔....
ေနာက္ၿပီး ေလာဘမႀကီးရဘူးကြဲ႔.... ဒီဂါထာကို သံုးကေဋ ေျခာက္သန္းျပည့္ေအာင္ရြတ္ရင္ ထံုၿပီး ျဖစ္တယ္ စြမ္းၿပီး သိဒၶိလမ္းစဥ္လွမ္းႏိုင္ၿပီ...ဆိုရင္ ျမန္ျမန္ျပည့္ခ်င္တဲ့ေဇာနဲ႔ တစ္ေန႔ကို အိုကြာ ဒါပဲ တစ္ေဒေဒစိပ္ေန ရြတ္ေနတယ္.... အစေတာ့ ဟုတ္သလိုလို...
ေနာက္ေတာ့ ရြတ္ရတာကိုပဲ ျပင္းလာၿပီ....ၿငီးေငြ႔ေနၿပီ.....
အဲ...ပုတီးတစ္ပတ္ပဲစိပ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ထိနမိဒၶေတြမဝင္ဘူး ဥဒၶစၥမျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေစာေစာက အဘ ဥပမာနဲ႔ျပခဲ့တဲ့ က်ပ္တန္အရြက္၅၀နဲ႔၉ဝတန္လိုေပါ့ကြာ.... ကဲ ဒီေလာက္ဆိုသေဘာေပါက္ၿပီမလား....အဘ အက်ယ္တဝင့္မေျပာေတာ့ဘူးကြယ္...ဝိဇၨာလမ္းလိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဆိုတာ တစ္ထြာျပရင္ တစ္ေတာင္ျမင္ရတယ္ကြဲ႔.... အဓိက မႏိုင္ဝန္မထမ္းပါနဲ႔...ေလာဘမႀကီးပါနဲ႔......
-ဟုတ္ကဲ့ပါအဘ..အဘရဲ႕အဆံုးအမအတိုင္းလိုက္နာက်င့္ၾကံအားထုတ္ပါ့မယ္ခင္ဗ်ာ....
ထို႔ေနာက္ အဘအားကန္ေတာ့ရာ အဘမွ သာဓု သံုးႀကိမ္ေခၚေလေတာ့သတည္းးး.......
ေနလင္းထြန္း
No comments:
Post a Comment