ဆရာ ဦးဝင္းကို ႐ွင္းျပထားတဲ့ လမိုင္းအေၾကာင္းပါ...ဂမၻီရပညာရပ္ေတြ
ေလ့လာရင္ အဲဒါေလးေတြက သတိထားစရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္...
လမိုင္း
*****
လမိုင္းအေၾကာင္း ေက်ေက်လည္လည္ေရးမယ္စဥ္းစားမိတာၾကာပါၿပီ။ အားလံုးကလြယ္လြယ္ေလးေျပာေနၾကလို႔အံၾသမိတာေတာ့အမွန္ဘဲ ေမးခ်င္ပါတယ္...။ လမိုင္းဆိုတာဘာလဲ?ဘာေၾကာင့္လမိုင္းျဖစ္တာလဲ...? အဲဒီလမိုင္းကဘာလုပ္ႏိုင္သလဲ...?
ေနာက္ယွက္ယုံလား...? ကူညီေကာကူညီတက္လား...? ကၽြန္ေတာ္လက္လမ္းမိသေလာက္ ေလ့လာလိုက္ေတာ့ လမိုင္းအေၾကာင္း တိတိပပလာတဲ့က်မ္းဆိုတာကၽြန္ေတာ္ဘဲေလ့လာမူအားနည္းလို႔လား...?
ဒါမွမဟုတ္တခ်ိဳေသာပညာရွင္ေတြက ရွင္းျပရင္ပိုရႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔မေရးတာလား...?
အင္းစဥ္းစားစရာဘဲ...။ ထားပါေတာ့...။ ရွိေနရင္လည္း သိေသာ တတ္ေသာ ဆရာအေပါင္းပညာရွိအေပါင္းတို႔ေရးသားျပပါဟုေတာင္းဆိုရင္း
ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေလးဉာဏ္မိသေလာက္ေလး ေရးသားလိုက္ပါတယ္...။
လမိုင္း=ကပ္ညိွျခင္း ဒီလို႔အဓိပၸယ္ထြက္လာတယ္ ...။
ကပ္ညိွတက္တယ္ေပါ့ ...။
သူတို႔ဘယ္ကလာသလဲ •••?
ဖုတ္ လူဘဝ နတ္ဘဝ(နတ္ေတြသရဲမျဖစ္ေသာ္လည္းဖုတ္ျဖစ္ႏိုင္ ဘုမၼစိုးနတ္အႏြယ္ဝင္ေတြပါ)
(နတ္ရဲဆို႔တဲ သူရဲနတ္တမ်ိဳးကေတာ့ ဂႏၶဗၺနတ္ေတြကိုေျပာတာပါ)တိရစၧာန္ ဘဝမွလာႏိုင္တယ္...။ အဝိဇၨာ တဏွာ ကာမကိေလသာတို႔ကိုသာ မက္ေမာတြယ္တာ လံု႔လစိုက္သူမွန္သမွ်ဖုတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
(ဖုတ္)ပါဠိမွာေတာ့ ဘုတ္ လို႔ျပတယ္။
အဖြဲအစည္း အသင္းအပင္းႏွင့္စုစည္းေနထိုင္ၾကတယ္...။ အဲဒီမွာဖုတ္အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာရွိတယ္ ။ ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဖုတ္ႀကီး ၄၀ ရျပန္တယ္ ။ ေရေန ၁၀မိ်ဳး ေတာင္ကုန္းေန၁၀မ်ိဳး လ်ိဳေျမာင္ေတာေန ၁၀မ်ိဳး ခ်ိဳင့္ဝွမ္းျမစ္ေန ၁၀မ်ိဳး
သူတို႔ ၁၀မ်ိဳးစီၾကေတာ့ တစ္ဦးနဲတဦး ကမၼဇိဒၶိကလည္း မတူၾကပါဘူး...။ ဆက္စပ္မႈလည္း မရွိၾကေတာ့ဘူး...။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ စည္းကမ္းရွိၾကတယ္ ။
ေရမွာေနတဲ့ဖုတ္ထက္ ေတာမွာေနတဲဖုတ္ကနိမ့္တယ္...။
ေတာမွာေနတဲဖုတ္ ထက္
ေတာင္မွာေနတဲဖုတ္ကနိမ့္တယ္...။
ေတာင္မွာေနတဲ့ဖုတ္ထက္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းျမစ္ေနဖုတ္တို႔ကပိုနိမ့္ၾကတယ္ ။
အဲဒီထက္နိမ့္ၾကၿပီး လမ္းၾကမ္း အိမ္ၾကမ္း သစ္ပင္ေအာက္ ေတြမွာေနရတာေတြကို
အဆင့္အနိမ္ဆံုး ပို႔ၿပီးနိမ့္ၾကတာကိုလမိုင္းလို႔ေခါပါတယ္ ။
ဟုတ္ၿပီ ။ ဒါဆို လမိုင္းဆိုတာဘာလဲ... တစ္ပိုင္းေတာ့ရွင္းၿပီေပါ့ေနာ္...။
ေနာက္ အဲဒီလမိုင္းျဖစ္ရတဲ့ သူေတြကဘယ္လိုလူေတြလဲ...?
(လမိုင္းဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ)
ဇနပဒ ဂႏၶာရီလို႔ေခၚတဲ့ အတတ္ျဖစ္တဲ့ ေအာက္လမ္းအတတ္ကို လိုက္စားတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ်ဟာ ဖုတ္ႀကီးေလးဆယ္ကို ေကၽြးေမႊးၿပီးမွသာ ပညာတက္ႏိုင္ၾကတယ္...။
(ဥပမာ သင့္ေနတိုင္းထမင္းေကၽြးထားတဲေခြးတစ္ေကာင္ဟာ သူေရွ႕မွ တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္ကို ႐ိုက္ပုက္ဟန္ျပဳရင္သင္ထမင္းေကၽြးထားတဲေခြးဟာ သူကိုရန္ျပဳတဲသူကို ကိုက္မယ္မို႔လား)
ဒီလိုဘဲ...။ ေအာက္လမ္းဆရာေတြက ဖုတ္ႀကီးေလးဆယ္ကို ေကၽြးၿပီးအကူအညီယူတယ္ ...။
အဲဒီကေန ေအာက္စူဠဂႏၶာရီ ပညာရပ္ေတြကိုေလ့လာတယ္
...။ (ဥပမာ အင္းကိုအတိုက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရင္ သူတပါးကို မိမိတက္တဲ့အတတ္ ဂါထာမႏၱာန္ ္မႏၲရား အင္း ဓါတ္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္တဲ့ပညာ ၊ ေျခရာေကာက္ ႐ုပ္ထားနာမ္ထား ႀကိတ္လက္ေသ စသည့္ စူဠဂႏၶာရီပညာ အငယ္ဆံုး ဂႏၶာရီအတတ္ ၊ ဥပမာ ကေဝသာရက်မ္းအလိုစီစဥ္တဲ့ပညာ) အဲဒီအဆင့္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေအာက္လမ္းစစ္စစ္ ။ သူသြားရာလမ္းက ငရဲ ဘုရားအဆူဆူနဲ႔လြဲၿပီး လြယ္လြယ္နဲ႔လူမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ အဲဒီအဆင့္မေရာက္ခင္ ဖုတ္ႀကီးေလးဆယ္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ျပဳစားျခင္း ၊ဒုကၡေပးျခင္းေတြကို ျပဳလုပ္ၿပီး ေသသြားရင္အဲဒီဖုတ္ႀကီးေလးဆယ္ရဲ႕အခိုင္းခံအနိမ္ဆံုး
လမိုင္းဆိုတာျဖစ္ၾကရတယ္...။
လမိုင္းဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ...?ရွင္းၿပီေပါ့ေနာ္...။
သူတို႔ကေနာက္ယွက္ယုံလား... ကူညီတက္ေသးလား ဆိုတာကေတာ့ လြယ္ပါတယ္...။
သူတို႔ေနာက္ယွက္တတ္တယ္ဆိုတာေတာ့ လူတိုင္းသိပါတယ္...။
ကူညီတတ္တယ္ဆိုတာကေတာ့
အရပ္ထဲမွာ ေျပာၾကတယ္...။ဒီေန႔ ဘာလုပ္လုပ္ လမိုင္းမကပ္ပါဘူးကြာ... တလြဲေတြႀကီးႀကီးျဖစ္ေနတယ္ ...။
ေနာက္ဇာတ္သဘင္ပညာရွင္ေတြ
အႏုပညာရွင္ေတြက လမိုင္းပြဲေပးၾကတာၾကားဖူးပါလိမ့္မယ္
...။ "လမိုင္းဝင္သြားတယ္ဗ်ာ ...သ႐ုပ္ေဆာင္ရတာ (သို႔)က ရတာေပ်ာ္လိုက္တာ... လံုးဝကိုယ္ကိုေတာင္မထင္မိဘူး"
ဒီ လိုလည္း ဆိုၾကတယ္မို႔လား...။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ လမိုင္းအေၾကာင္း အေတာ္အသင့္ျပည္စုံၿပီေပါ့...။
ကဲ...အခုေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းလာၿပီ ။
လမိုင္းအေၾကာင္းမသိဘဲ လမိုင္းဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာမသိဘဲ ရမ္းတုပ္ေနၾကတဲ့ ျပသနာေတြျမင္ရတာစိတ္မခ်မ္းသာလို႔...။
ဘာတဲ့...။ အဘဘိုးမင္းေခါင္ကိုလမိုင္းတဲ့...။
ေသခ်ာစဥ္းစား အဘဘိုးမင္ေခါင္ဘာေတြလုပ္သြားသလဲ...။ ဘုရားတည္ ၊ေက်ာင္းေဆာက္ လူေတြကို သီလလုံေအာင္ထိမ္းေအာင္ လုပ္ေပးသြားတာကို လမိုင္းတဲ့လား...။
ဘာပေယာဂကုတုန္း ကိုယ့္ေ႐ွ႕လူနာမွာ
ငါဘိုးမင္းေခါင္ကြလို႔ ပူးတဲ့သူကေျပာတဲ့အတိုင္း ယုံရေအာင္ အဘဘိုးမင္းေခါင္အစစ္က ခင္ဗ်ားေအာက္မွာထိုင္ၿပီးခင္ဗ်ားက သူ႔အေပၚေရာက္ေနရေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႔အေတြးအေခၚပညာမညံ့ေသးပါဘူး...။
နိဳး ...ကၽြန္ေတာ္အဘဘိုးမင္းေခါင္ကိုမကိုးကြယ္ပါဘူး...။ ပြဲမေပးပါဘူး...။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွလည္းမေစာ္ကားဖူးပါဘူး။
ကဲ...ကၽြန္ေတာ္ပေယာဂကုတုန္းက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို စြဲရင္းတိုင္းေရာက္လို႔ ေခၚလိုက္တာ ငါဘိုးမင္းေခါင္ကြဆိုၿပီး တင္ပလႅင္ခ်ိတ္ၿပီး ဝင္လာပါေရာ ။
ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္း သိရသေလာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အထက္မွာထိုင္ၿပီး ဘိုးမင္းေခါင္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေအာက္ေရာက္ေနကတည္းက ဒါ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း ဉာဏ္မ်က္စိကသိေနၿပီ...။
ဒီေတာ့ အသားေလးေဘးကပ္ ၊ သူဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ကို ျမင္ရေအာင္ေပါ့ ။ သူျမင္တယ္ ။ ေလာကမွာအႀကီးဆံုးဘုရားကိုေတာင္ မကန္ေတာ့ဘူး ။ အဘဘိုးမင္းေခါင္တာဆိုရင္ေနမလား...။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ထက္ ပိုျမင့္တဲ့ေနရာမွာအခင္းသန္႔သန္႔ေလးထားၿပီး စိတ္တြင္းမွ အဘဘိုးမင္းေခါင္ခင္ဗ်ာ... အဘနာမည္သုံးၿပီး အဘသိကၡာကိုခ်ေနပါတယ္... အဘကိုယ္တိုင္ဆံုးမေပးပါအံုးလို႔ေျပာေနတံုးရွိေသး... အခုနဝင္ပူးတဲလူနာက ဝုန္းဆိုၿပီးပက္လက္လန္႔သြားတယ္ ။ ျပန္စစ္ျပန္ေခၚေတာ့ ေအာက္လမ္းအစြဲ... ေတာင္းပန္ေနလိုက္တာ.. ေၾကာက္ေနလိုက္တာ... ေနာက္ကိုဘယ္ေတာ့မွဟန္မေဆာင္ေတာ့ပါဘူးေပါ့..။
ပေယာဂရဲ႕ သေဘာကေတာ့ လိမ္လို႔ရရင္လိမ္မယ္ ...ေျခာက္လို႔ရရင္ေျခာက္မယ္... ဒါသူတို႔အလုပ္ ။ အဲ... သူတို႔ဘာေကာင္လဲ... မိသြားရင္ေတာ့ေၾကာက္လိုက္တာ တုန္လို႔ ...။(ဒီေလာက္ဆိုရင္သိေရာေပါ့) ။
ဘာအဲဒီလိုမွ ဝင္ပူးေနတဲ့ သူကငါဘိုးမင္းေခါင္ကြ လို႔ဆိုေနေသးရင္ ဟုတ္လား ...
ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္းဗ်ာ...။ အဲဒါဆိုလူပူးေပါ့...။
ေလးငါးခ်က္ေလာက္နားရင္း႐ိုက္ရင္အေျဖမွန္ေပၚလာပါ
လိမ့္မယ္...။ ဟုတ္ၿပီလား ။
သူေတာ္ေကာင္းေတြကို မကိုးကြယ္ရင္ေနပါ ေစာ္ေတာ့မေစာ္ကားမိပါေစနဲ႔...။
ဒီထဲမွာ လမိုင္းဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာေရးၿပီးပါၿပီ ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ အဘဘိုးမင္းေခါင္တို႔
အဘဘိုးေတာ္ဟန္တု႔ိ နာယကဆရာႀကီး ဦးစံသိန္းတို႔ဟာ
သူေတာ္ေကာင္းေတြဆိုတာဉာဏ္ရွိလို ႔စဥ္းစားရင္သိႏိုင္ေလာက္ၿပီလို႔ထင္ပါတယ္ ...။
ပညာရွင္ဆန္ဆန္ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္...။ ေဝဖန္ႏိုင္ပါတယ္...။ လူမိုက္ဆန္ဆန္ေျပာဆိုမယ့္ေဆြးေႏြးမယ့္ သူေတြအတြက္ ဝမ္းတြင္းကန္းကို အေရာင္အေၾကာင္းရွင္းျပရင္ရွင္းျပတဲ့ သူသာေသသြားမယ္ ...။ေမြးကတည္းက ကန္းေနတဲ့ လူကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္ႏိုင္မယ္မဟုတ္ပါေၾကာင္း ေရးသားရင္း မိမိေလာက္မသိေသးေသာပညာသင္ညီငယ္ညီမတို့ကုိ ပညာေဝမ်ွရင္း မိမိထက္ဂုဏ္ဝါၾကီးေသာ ပညာၾကီးေသာ ဆရာၾကီး ဆရာမၾကီးအေပါင္းတို့အားဦးညြွတ္ရွိခိုးရင္း
မ်ားေထြပုဂၢိဳလ္တက္ေစေသာ္....။
လမိုင္း နဲ႔ ဝိဇၨာ ဘာကြာသလဲ...??
***************
Credit မင္းကံစည္ဝင္း
နဂိုရ္က ႐ွည္လ်ားတဲ့ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးမလို႔ပါပဲ ။
သို႔ေသာ္... လိုရင္းပဲ ေရးပါေတာ့မယ္။ လမိုင္းအေၾကာင္းက
ဂႏၶာရီနယ္ပယ္မွာ အင္မတန္က်ယ္ဝန္းပါတယ္ ။ အေျခအေန
အရ ၾကဳံေတြ႔ရတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိတယ္ ။
လမိုင္းဘယ္က စတင္ ျဖစ္ေပၚလာသလဲ လို႔ေမးရင္း ကမၻာ
ဦးရာဇဝင္ထဲက ကဝါလမိုင္းအေၾကာင္းအရာကေန စတင္
ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္ ။
အမ်ားသိၿပီးသား ျဖစ္မႇာပါ ။ သၾကၤန္ရာဇဝင္အေၾကာင္း
ဖတ္ရင္ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္ ။နည္းနည္းေျပာပါရေစ ။
တစ္ခ်ိန္က ေလာကီပညာအရပ္ရပ္ တတ္ေျမာက္ထားတဲ့
ရေသ့ႀကီးတစ္ပါးေပါ့။တစ္ေန႔ေတာ့ သူ႔ပညာနဲ႔သူေနရမယ့္ အသက္အပိုင္းအျခားကို တြက္ခ်က္လိုက္တဲ့အခါ မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔သက္တမ္း ကုန္ဆုံးမွာကို သိသြားတယ္။
ဒါနဲ႔ သူဘယ္လိုလုပ္ရင္ လူ႔ဘဝဆက္ေနရမလဲဆိုၿပီး ေတြး
ေတာၾကံဆတဲ့အခါမွာ သူတတ္ထားတဲ့ သက္ေျပာင္းကိုယ္
ခြာ အတတ္ပညာနဲ႔ အသက္ဆက္ေနလို႔ရေၾကာင္း သိ႐ွိခဲ့ပါ
တယ္ ။ သက္ေျပာင္းကိုယ္ခြာ အတတ္ပညာက ေလာေလာ
လတ္လတ္ ေသဆုံးၿပီးမၾကာေသးတဲ့ လူေသတစ္ဦးရဲ႕႐ုပ္ခႏၶာလိုအပ္တယ္ ။ ( ဒီပညာက ဝိဇၨာေတြ တတ္အပ္တဲ့ပညာ
ရပ္ႀကီးတစ္ခုပါ ။ အလြန္ဆန္းၾကယ္တဲ့ ပညာရပ္ျဖစ္ပါတယ္)
ရေသ့ႀကီးလည္း ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္နဲ႔ေသဆုံးေတာ့မယ့္သူကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မၾကာခင္မွာ ေႁမြကိုက္ခံရၿပီး ေသဆုံး
ေတာ့မယ့္ ကဝါလမိုင္းဆိုတဲ့ ေတာသူေတာင္သားတစ္ဦးကို
ေတြ႔လိုက္ပါတယ္ ။ ဒါနဲ႔ ရေသ့ႀကီးက စ်ာန္အဘိညာဥ္နဲ႔ႂကြ
သြားၿပီး ကဝါလမိုင္းေႁမြကိုက္ခံရလို႔ ေသဆုံးသြားတဲ့အခါမွာ
သူ႔ရဲ႕ သက္ေျပာင္းကိုယ္ခြာအတတ္ပညာနဲ႔ ကဝါလမိုင္းရဲ႕
႐ုပ္ခႏၶာအသုံးျပဳ ၿပီး ဆက္လက္အသက္႐ွင္ေနထိုင္သြားပါ
တယ္။ ရေသ့ႀကီး႐ုပ္ေဟာင္းကိုေတာ့ ကဝါလမိုင္းတစ္ျဖစ္လဲ
ရေသ့ႀကီးက သၿဂိဳဟ္လိုက္တယ္။
ရေသ့ႀကီးကေန ကဝါလမိုင္းျဖစ္လာတဲ့ ကဝါလမိုင္းက
ယခင္ ကဝါလမိုင္းမယားနဲ႔အတူတကြေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့ပါ
တယ္။ သို႔ေသာ္... ရေသ့ႀကီးကဝါလမိုင္းက အသက္ေမြးမႈ
အရ ေလာကီပညာကြၽမ္းက်င္သူပီပီ ေဗဒင္ေဟာ ေဆးကုအတတ္ပညာနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ပါတယ္။
ရေသ့ႀကီးက သူ႔ရဲ႕တပည့္ေတြကို သူတတ္ထားတဲ့ပညာ
အရပ္ရပ္ေတြ သင္ၾကားေပးၿပီး အတတ္ပညာျဖန္႔ေဝခဲ့တယ္။
ဒါကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေနာက္ပိုင္း ထူးဆန္းတဲ့ ေလာကီဂမၻီရပညာေတြကို တတ္ေျမာက္ထားတဲ့သူေတြကို လူေတြက ကဝါလမိုင္းတပည့္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ကဝါျဖဳတ္ၿပီး လမိုင္းလို႔ ေခၚေဝၚ
ၾကပါတယ္ ။ လမိုင္းအဖြဲ႔အစည္းေပါ့ ။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ လမိုင္းရာဇဝင္ ရိပ္မိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္ ။ ပုံျပင္ပဲ ေျပာေျပာ၊ ဒ႑ာရီလို႔ပဲဆိုဆို ဒီကဝါလမိုင္း
အေၾကာင္းက လမိုင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေျခအေနအရေရာ
ပညာရပ္အေနအထားအရပါ ဆက္စပ္မႈ႐ွိေနတဲ့ အရာေတြပါ။
အခုသိပၸံေခတ္မွာေတာင္ လိုအပ္တဲ့သုေတသနအတြက္
ဒ႑ာရီက ပစ္ပယ္လို႔မရမွန္း ၊ အေရးပါတဲ့အရာမွန္း လက္ခံ
လာၾကတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒ႑ာရီကိုအေျခခံၿပီး သမိုင္းအမွန္ကို
႐ွာေဖြၾကရပါတယ္ ။
ေလာကီပညာဆိုတာက ကမၻာဦးကတည္းက တည္႐ွိေနတဲ့
ပညာ။ ေဒသကြဲျပားမႈအလိုက္ ပညာရပ္၊ အေခၚအေဝၚကြဲျပား
သြားၾကတာပါ။
အရင္က ေလာကီပညာဆိုတာ ပညာတတ္အသိုင္းအဝိုင္း
ေတြ ေလ့လာလိုက္စားတဲ့ပညာ ။ အေနအထိုင္ အေျပာအဆို
သိမ္ေမြ႔ၾကတဲ့ ပညာတတ္အလႊာအတန္းစား ၊ ေလာကစည္း
မ်ဥ္း ဥပေဒသေတြကို ေလးစားလိုက္နာၾကတဲ့ပညာတတ္သူ
ေတြ သင္ၾကားၾကတဲ့ပညာေတြပါ ။ ဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြ ေလ့
လာမႈအားေကာင္း ၊ တကယ္လည္း ႀကိဳးစားၾကေတာ့ ဆိုင္ရာပညာရပ္ေတြ တတ္ေျမာက္လာၾကပါတယ္။ ဒီေလာကီပညာရပ္ေတြကို ေကာင္းမြန္တဲ့ေနရာ၊
အက်ိဳး႐ွိမယ့္ေနရာေတြသာ လူေတြအသုံးခ်ခဲ့ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းလူေတြက ေလာဘ ေဒါသ မာန္မာနတရားေတြ ၊ ဣႆ ာ မစၦရိယတရားေတြ ထူေျပာလာတဲ့အခါ အဖိုးတန္ ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ပညာေတြကို မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ အသုံးခ် လာၾကပါတယ္ ။ မေကာင္းတဲ့
နတ္မိစၦာေတြ ပူေဇာ္ပသၿပီး အတတ္ပညာနဲ႔လူသတ္နည္း
ေသေအာင္ျပဳ စားနည္းေတြ ျပဳလုပ္အားထုတ္လာၾကပါတယ္။ပညာရပ္က ေကာင္းတာေတြေရာ၊ မေကာင္းတာေတြေရာ
ေရာေထြးကုန္တယ္။ သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ အကုသိုလ္မ်ားတဲ့
လမ္းစဥ္ျဖစ္လာၾကပါတယ္ ။ေသဆုံးသြားၾကတဲ့အခါ ပညာေတြကို စြဲလမ္းၿပီး မေကာင္းတဲ့ဘုံဘဝေတြ ေရာက္
သြားၾကတယ္။ ပညာရပ္ေတြကို ဝန္တိုတဲ့စိတ္ေတြမ်ားတဲ့
အတြက္
ပညာရပ္လိုက္စားတဲ့သူေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးၾကပါ
တယ္။ တစ္ခါ ပညာရပ္ေတြ အသုံးခ်တဲ့အခါ နည္းမွန္လမ္းမွန္
မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဂႏၶာရီ ထြက္ရပ္ေပါက္ပညာမျဖစ္ေတာ့ပဲ ေအာက္ဘက္မိစၦာအႏြယ္ဝင္ လမိုင္းျဖစ္သြားၾကတယ္။ လမိုင္းနဲ႔ ထြက္ရပ္ေပါက္က တစ္ျခားစီ။ အျဖဴနဲ႔အမည္း ၊ အေမွာင္နဲ႔
အလင္းဆိုသလိုေပါ့ ။ ဆိုေတာ့ လမိုင္းက ဆိုးဝါးတဲ့ အေျခအေနေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကီပညာကို လိုက္စားၾကတဲ့အခါ လမိုင္းက အဓိကသတိထားရမယ့္ သူေတြျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတို႔က ေအာက္အႏြယ္ဝင္ပီပီ ေႏွာင့္ယွက္
ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကတဲ့သူေတြ ။
သို႔ေသာ္...သူတိူ႔ကို ပူေဇာ္ပသရင္ေတာ့ လမိုင္းက ေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကျပန္တယ္။
လမိုင္းက ေတာလမိုင္း၊ ေတာင္လမိုင္း၊ ကုန္းလမိုင္း၊ ေရ
လမိုင္း၊ ေလလမိုင္း၊ မိုးလမိုင္း၊ ကဝါလမိုင္း စသည္ျဖင့္ ေနရာ
႒ာနနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ပညာမူတည္ၿပီး အမ်ိဳးအစားကြဲျပားၾကပါ
တယ္။
လမိုင္းပညာရပ္က ၆၂ ရပ္ရႇိပါတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့ေလာကီပညာ အရပ္ရပ္ေတြပါ။
လမိုင္းကပ္ရင္ ခြာဖို႔မလြယ္သလို လမိုင္းဖ်က္ရင္ ဒဏ္ခံႏိုင္
တဲ့သူေတြ ႐ွားပါးၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔
႐ုပ္ေျပာင္း႐ုပ္လြဲအတတ္ပညာေတြနဲ႔ေပါ့။ မသိပဲနဲ႔ ခံရတတ္ပါ
တယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ေဆးေတြ ႏိႈးတဲ့အခါမွာ "ထ ထ ဆရာလမိုင္းထ ၊
ႂကြ ႂကြ ဆရာလမိုင္းႂကြ "လို႔ ႏိႈးရတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္ ။လမိုင္းကပ္တဲ့ ေဆးေတြဆိုရင္ လမိုင္းႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးႏိွမ္ႏွင္းလို႔ရတယ္ ။
လမိုင္းအႏၱရာယ္ႀကီးမားတဲ့အတြက္ ဝိဇၨာႀကီးေတြက လမိုင္းႏိုင္တဲ့ေဆးေတြ ၊ အင္း ၊ စမေတြ စီရင္ေပးၾကပါတယ္။
က်င့္စဥ္ပိုင္းမွာ အမ်ားဆုံးၾကဳံရတတ္ပါတယ္ ။
လမိုင္းကို လမိုင္းမွန္း မသိရင္ ခံေပေတာ့ပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ပါရမီ
အားႀကီးတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ က်င့္စဥ္က်င့္တဲ့အခါ ဝိဇၨာ
ႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္လာေစာင့္ေပးရပါတယ္။ ဝိဇၨာႀကီးေတြ
မလာႏိုင္ၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဉာဏ္နဲ႔ရင္ဆိုင္ၾက
ရတယ္။
ဥပမာ... က်င့္စဥ္ထက္ျမက္လာတဲ့အခါ လမိုင္းက အာ႐ုံ
ထဲ မေနာထဲမွာ အဘဘိုးမင္းေခါင္ ၊ အဘဘိုးဘိုးေအာင္
စသည္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းၿပီး စကားေတြေျပာ ၊ ေဆးေတြ၊ ပစၥည္း
ေတြ ၊ လာေပးတတ္ၾကတယ္။ လမိုင္းပညာရပ္ေတြလည္း
သင္ၾကားေပးၾကတယ္ ။ လူ႔သည္းေျခႀကိဳက္ အၾကားအျမင္
အထူးအဆန္း စသည္လည္း ပါတယ္။ လူက အဲဒါေတြနဲ႔ သာယာသြားၿပီး ဝိဇၨာလိုလို ဘိုးေတာ္လိုလိုျဖစ္တတ္ၾက
တယ္။ လမိုင္းမာယာလွည့္စားမႈေအာက္မွာ အထင္ႀကီးလာၾကပါတယ္။ လူက လမိုင္းေၾကာင္ ေၾကာင္သြားၿပီး
အထူးအဆန္းေနာက္ကိုသာ လိုက္ေနမိၾကတယ္။ ေနာက္
ဆုံး ႐ူးသလိုလို ေၾကာင္သလိုလိုျဖစ္ၿပီး ေသတဲ့အခါ လမိုင္း
ဘဝ၊ လမိုင္းေတြရဲ႕လက္ေအာက္ခံဘဝ ေရာက္သြားၾကတယ္။ ( စစ္မွန္ေသာ ဝိဇၨာႀကီးမ်ားလည္း
ထိုသို႔ ခ်ီးေျမာက္တတ္ပါသည္ ။ သို႔ေသာ္ အျဖဴ နဲ႔အမည္း မတူပါ )
တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီလို လမိုင္းလႇည့္စားမႈ မသိၾကတဲ့အခါ လမိုင္းနဲ႔
အဘဘိုးေတာ္ေတြကို မွားၿပီး အျပစ္တင္ေျပာဆို ပစ္မွားတတ္ၾကတယ္ ။ အထူးသျဖင့္ နာမည္ႀကီး အဘဘိုးမင္း
ေခါင္ ၊ အဘဘိုးဘိုးေအာင္အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္လွည့္ဖ်ားေန
တတ္ၾကတာေတြပါ ။ သရဏဂုံ၊ ဂုဏ္ေတာ္ စြမ္းအင္ေတြကို
ထက္ထက္ျမက္ျမက္ပြားမ်ားေနၾကတဲ့ ဝိဇၨာႀကီးေတြက လူ
ေတြကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ပါ့မလား...။
က်ေနာ္ မင္းသစၥာ ေတြ႔ဖူးေသာ လမိုင္းဆရာေတြကေတာ့ လမိုင္းကို အားမကိုးဘို႔ ရယ္ မယံုၾကည္ဖို႔ရယ္ေျပာျပေပးေပမယ့္
လက္မခံၾကပါဘူး။ အဲေတာ့ကာ က်ေနာ္ကလည္း ေနာက္သို႔ ေျခတလွမ္းျပန္ဆုတ္ ေျပာၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ခံတာေတြ႔ရတယ္။
”ဝိဇၨာ ဆိုတာ အေဖရင္းနဲ႔တူတယ္
လမိုင္းဆိုတာ ပေထြးနဲ႔တူတယ္”
ၾကည့္သာေပါင္းပါလို႔
မင္းသစၥာ
